Chcę wam opowiedzieć o mrocznych zakamarkach restauracji, o subkulturze, w której militarna hierarchia o kilkusetletniej tradycji i żeglarski etos zamykający się w haśle "rum, sodomia i chłosta" tworzą mieszaninę wzorowej dyscypliny i przyprawiającego o wrzody żołądka chaosu. Czuję się w niej komfortowo, jak w miłej, ciepłej kąpieli. Swobodnie poruszam się po tym świecie. Rozumiem jego język. Znam wszystkich w małej, kumoterskiej społeczności szefów kuchni i kucharzy Nowego Jorku i wiem, jak się w niej poruszać (w przeciwieństwie do codziennego życia, w którym czuję się zdecydowanie mniej pewnie). (fragment książki) Anthony Bourdain rzetelnie spełnia swoją obietnicę. Prowadzi nas przez swoje życie szlakiem doskonałych restauracji, podłych knajp, ohydnych spelunek i podejrzanych lokali. Jego przewodnikiem pozostaje namiętność - umiłowanie dobrego jedzenia, ale też euforia, jaka towarzyszy jego przygotowywaniu. Dlaczego wpadł na pomysł zostania kucharzem? Jak zaczynał karierę, jak pokonywał zakręty życiowe, jak za jednym zamachem poznawał smak dorosłości, ciężkiej harówy i wyszukanych potraw? Bourdain jest doskonałym obserwatorem. Wydobywa z ludzi to, co charakterystyczne, ujmujące, najciekawsze zarówno w dobrym, jak też złym znaczeniu. Zapewne zdziwiłby się, gdyby mu to powiedziano, ale dysponuje wyczuloną socjologiczną wrażliwością, która pozwala mu na wnikliwe analizy najrozmaitszych grup i środowisk. W połączeniu z warsztatem rasowego pisarza i ujmującym humorem daje to znakomite efekty. [www.merlin.pl]