W roku 1914 autokratyczne Imperium Rosyjskie było sprzymierzone z demokracjami Francji i Wielkiej Brytanii - oraz niewielkim Królestwem Serbii - za sprawą szeregu traktatów, które zawarto pod koniec XIX i na początku XX wieku, żeby przeciwdziałać zagrożeniu ze strony państw centralnych - Niemiec i Austro-Węgier. Po wybuchu wojny w sierpniu zmobilizowane wojska rosyjskie wkroczyły na teren Prus Wschodnich i Galicji. Choć niemiecki dowódca Paul von Hindenburg dysponował mniejszymi siłami, zdołał zniszczyć jedną armię rosyjską w bitwie pod Tannenbergiem w sierpniu 1914 roku, a potem pokonał kolejną w bitwie nad Jeziorami Mazurskimi w następnym miesiącu. Rosjanom wiodło się lepiej w starciach z siłami austro-węgierskimi w Galicji, nim niemiecka interwencja pomogła sojusznikom ustabilizować sytuację. W roku 1915 Naczelne Dowództwo wojsk niemieckich skupiło się na froncie wschodnim, czego rezultatem było zdecydowane niemieckie zwycięstwo w bitwie pod Gorlicami i późniejsze zajęcie Warszawy oraz setek kilometrów kwadratowych terytorium kontrolowanego wcześniej przez Rosjan. Dzięki rosyjskiej ofensywie Brusiłowa latem 1916 roku i przystąpieniu Rumunii do wojny szala zwycięstwa przechyliła się na stronę państw ententy, choć sukces okazał się krótkotrwały. Atak Brusiłowa stracił impet, Rumunia natomiast została skutecznie wyeliminowana z wojny ofensywą państw centralnych, poprowadzoną przez Niemcy i Bułgarię. Nasilające się niepokoje społeczne w Rosji doprowadziły ostatecznie do pierwszej rewolucji 1917 roku oraz abdykacji cara Mikołaja II. Ofensywy Rządu Tymczasowego zakończyły się fiaskiem i po drugiej rewolucji w listopadzie władzę w Rosji przejęli bolszewicy pod wodzą Lenina. Podpisawszy pokój z Niemcami, rozpoczęli wojnę domową przeciwko antybolszewickim siłom "białych", wspieranym przez część państw ententy. Konflikt ten, w połączeniu z wojną z odrodzoną Polską w 1919 roku, sprawił, że walki na dużą skalę w Rosji zakończyły się dopiero pod koniec 1920 roku. [www.merlin.pl]