Front zachodni, który ciągnął się od belgijskiego wybrzeża na północy po granicę Szwajcarii na południu, miał się okazać najważniejszym terenem walk I wojny światowej. To właśnie tam Niemcy, Francja i Wielka Brytania skoncentrowały główną część sił militarnych - i to właśnie tam, jak wielu wierzyło, wojna miała się rozstrzygnąć jeszcze przed Bożym Narodzeniem roku 1914. Niemiecki sztab generalny zdawał sobie sprawę, jak niebezpieczne będzie prowadzenie wojny na dwóch frontach, zarówno z Francją, jak i z Rosją. Tak zrodził się "plan Schlieffena", który przewidywał wyłączenie Francji z wojny dzięki błyskawicznemu marszowi na Paryż przez neutralną Belgię. Nadzieje Niemców na szybkie zwycięstwo na Zachodzie przekreśliła jednak ich porażka w pierwszej bitwie nad Marną. Po "wyścigu do morza", w którym każda ze stron starała się oskrzydlić przeciwnika, front zachodni się ustabilizował, a walki przybrały postać wojny okopowej. Rok 1915 okazał się niepomyślny dla sprzymierzonych, gdy żaden z ataków nie zdołał przebić niemieckiej linii obrony. By przełamać impas, zaplanowano na rok 1916 ofensywę z równoczesnymi operacjami przeciwko państwom centralnym na pozostałych europejskich teatrach działań wojennych. Szeroko zakrojoną ofensywę udaremnił niemiecki szturm na twierdzę Verdun, który miał wyczerpać francuskie oddziały. W rezultacie operacja nad Sommą stała się w znacznej mierze brytyjską akcją dla odciążenia francuskich sojuszników. Rzeź brytyjskiej Nowej Armii pierwszego dnia bitwy nad Sommą stała się symbolem okrucieństwa I wojny światowej. Nim rok 1916 dobiegł końca, wiadomo już było, że żadna ze stron nie może liczyć na łatwe zwycięstwo. [www.lubimyczytac.pl]