Nowy tomik Mieczysława A. Łypa otwierają Wiersze z podróży Ś jest to głównie poetycki plon wycieczki na Kretę, a więc do jednego z ämatecznikówö naszej, śródziemnomorskiej cywilizacji. (ů) Podstawową materią wierszy M. A. Łypa są właśnie obrazy, których najważniejszym tworzywem (wyobrażeniowym i słownym) zdaje się być kolor: różne odcienie barw, intensyfikowane lub tonowane światłem, przy czym każdy taki obraz odnosi się do konkretu: miejsca, krajobrazu, zabytku, przedmiotu. W tonacji kolorystycznej tego tomu przeważa biel: białe są tarniny z Przybosiowych powidoków ze wzgórz Gwoźnicy, biała jest chustka matki (przywoływana kilkakrotnie jako najdroższy znak pamięci), białe bywa (wielokrotnie) niebo, białe są (jak perły) w słocińskim ogrodzie dorodne piwonie, na biało kwitną bieszczadzkie stoki. Biel nie ma tu jednak znaczenia symbolicznego, nie kojarzy się z niewinnością, anielskością i dobrem. Jest raczej konkretem, barwą w palecie natury: uwydatnia kształty, doskonale kontrastuje z innymi kolorami, dynamizuje poetyckie obrazy. Służy też łagodzeniu emocji, budowaniu aury melancholii czy łagodnego smutku i zadumy. I o tym poeta doskonale wie i precyzyjnie te możliwości wykorzystuje. (ů) Autor zatytułował swój nowy zbiór wierszy Panta rei. To przypisywana Heraklitowi konstatacja, iż wszystko płynie, wszystko na świecie jest zmienne, płynne, nietrwałe. Tytułem tym nawiązuje Mieczysław A. Łyp do konwencji zastosowanej przy poprzednich tomikach i sygnalizuje kontynuację ich tematyki: w nowych obrazach i skłaniających do myślenia refleksjach manifestuje pogodną zgodę na los i przeświadczenie o wyzwalającej magii sztuki. [www.zlp.rzeszow.pl]