SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. M. Wańkowicza w Stalowej Woli

152092

Książka

W koszyku

oceń

Dziecko Rosemary / Ira Levin ; przełożył [z ang.] Bogdan Baran. - [b.m.] : Hachette Livre, 1997. - 219 stron ; 19 cm.

(Książka do Kieszeni)

Autor

Levin Ira (1929-2007). Autor Baran Bogdan (1952- ). Tłumaczenie Ziembicka-Sołtysik Barbara. Ilustracje

Forma i typ

Książki Proza

Przynależność kulturowa

Literatura amerykańska

Temat

Kobieta ciężarna Satanizm Nowy Jork (Stany Zjednoczone)

Gatunek

Horror Powieść grozy

Młodzi małżonkowie, Rosemary i Guy Woodhouse, są zachwyceni myślą o zamieszkaniu w starym domu eleganckiej nowojorskiej dzielnicy. Nie zważają na podejrzaną reputację jego lokatorów. Plotka głosi, że zajmują się magią i czarami. Rosemary i Guy nie przywiązują wielkiej wagi do tych pogłosek. Myślą jedynie o radościach, jakie przyniesie życie w nowym dużym mieszkaniu z dzieckiem, które wkrótce się narodzi. Ich nowi sąsiedzi, Roman i Minnie Castevet, są tacy czarujący, tacy uprzejmi. Pewnego dnia, gdy Rosemary pilnuje prania w piwnicy, do pomieszczenia wchodzi młoda kobieta w jej wieku. Powieść zamienia się w dreszczowiec… Ta niesamowita i diaboliczna historia została sfilmowana przez Romana Polańskiego w mitycznym filmie z udziałem Mii Farrow i Johna Cassavetesa.

zob. w.bibliotece.pl

Status dostępności:

Wypożyczalnia Główna (ul. Popiełuszki 10)

Są egzemplarze dostępne do wypożyczenia: sygn. MgW-10531 (1 egz.)

Recenzje:

Guy i Rosemary Woodhouse wprowadzają się do nowego mieszkania. Po krótkim czasie poznają starsze małżeństwo, które mieszka obok nich – Minnie i Romana Castevet. Pary zaprzyjaźniają się, spędzają razem czas. Marzeniem Rosemary jest dziecko. Gdy jej mąż, Guy, dostaje znaczącą rolę w spektaklu, para może w końcu pozwolić sobie na lepszy poziom życia i zaczynają starać się o potomka.
Dziecko Rosemary Iry Levina to klasyczna powieść grozy, (...) która wielokrotnie przenoszona była na ekran. Książka doczekała się też adaptacji radiowej, w której wzięli udział Andrzej Ferenc, Agnieszka Pilaszewska, Janusz Bukowski, Krzysztof Chamiec, Hanna Stankówka, Teresa Lipowska, Tadeusz Borowski i Witold Skaruch. Wersja ta – z racji swojej formy – zachwyca przede wszystkim grą aktorską i nagraniem. Czasem głosy są cichsze, czasem głośniejsze, w zależności od tego, gdzie stoją bohaterowie. Dzięki temu i innym dźwiękom słuchacz ma wrażenie, jakby oglądał spektakl teatralny.
Głównym wątkiem jest ciąża Rosemary i związane z nią dziwne zachowania bliskich osób. Jej sąsiedzi stają się nadopiekuńczy wobec niej, mąż nią kieruje, kobieta musi pić mikstury, które przygotowuje dla niej Minnie i chodzić do lekarza, którego jej wybrano. Z pozoru wszystko wygląda normalnie – wszyscy o nią dbają. Jednak Rosemary zaczyna coś podejrzewać. Ma halucynacje, koszmary. Mąż zachowuje się dziwnie, nie potrafi wytłumaczyć swoich wybuchów. Kobieta poddaje się innym, jednak jej podejrzenia pchają ją do sprawdzania pewnych rzeczy. Niestety zdradza się z każdym swoim pomysłem i przez to inni są o krok przed nią. Jednak czy to wszystko aby nie jest wytworem jej wyobraźni? Może stres pierwszą ciążą i porodem spowodował jej dziwne rozdrażnienie i podejrzliwość?
Momentami opowieść jest mroczna i tajemnicza, nie do końca wiemy, czego się spodziewać. Nie zabrakło wypadków, które nagle burzą wszystkie plany głównej bohaterki. Czy jest bezpieczna? Czy jej dziecko jest zagrożone? Dlaczego tak nagle sąsiedzi zaczęli się nią interesować? I dlaczego kobieta ma wrażenie, że dzieje się z nią coś niedobrego?
Dziecko Rosemary to klasyka powieści grozy, jedna z najbardziej znanych opowieści tego gatunku. Historia jest klimatyczna, zagadkowa i mroczna, choć wcale nie jest krwawa jak większość dzisiejszych książek tego nurtu. Klimat budują tu tajemnica, aura niepokoju towarzysząca bohaterce. Na dodatek słuchowisko jest świetnie zrealizowane, choć słychać, że ma już kilkanaście lat. Agnieszka Pilaszewska gra fantastycznie, wczuwa się w rolę, potrafi oddać emocje towarzyszące jej postaci. Świetnie się tego słucha. Nagranie ma nieco ponad dwie godziny, więc w sam raz na spacer czy podróż.
I choć spodziewałam się czegoś znacznie mocniejszego, nie jestem rozczarowana. Dziecko Rosemary to jeden z tych utworów, które warto znać. Jeśli nie mieliście jeszcze okazji, zachęcam do sięgnięcia po książkę albo po słuchowisko – to drugie szczególnie gorąco polecam tym, którzy nie mieli szans na wysłuchanie audiobooków. Może forma słuchowiska was przekona, że to naprawdę świetna sprawa.