„23 opowiadania” to wybór „najcelniejszych krótkich utworów Greene’a, które powstały w latach 1929-1954 i dla miłośników pisarstwa Greene’a są ciekawym odzwierciedleniem kolejnych faz rozwoju tego autora”*. Wspomnienia z beztroskich lat dzieciństwa, do których wkradają się trudne sprawy dorosłych, samotność dziecka, brak zrozumienia u starszych, czystość i prostolinijność małego człowieka, to sedno kilku pierwszych opowiadań (Życie innych ludzi, Koniec zabawy, Z ukrycia). Jest tu nieco o pierwszej miłości, naiwnej bądź pozornej, nie mającej przyszłości (Niewinny, Wypad za miasto). Są meksykańskie miasteczka i ich specyficzni mieszkańcy (Przez most, Los na loterię), jak również wyprawa do egzotycznej Liberii, do mrocznej dżungli, gdzie czyhają nieznane w Europie niebezpieczeństwa, gdzie ważne jest doświadczenie i... tupet (Ostatnia szansa Levera, Po tamtej stronie granicy). Oryginalny sposób na (prze)życie pięćdziesięcioletniego eleganta (Jubileusz), człowieczeństwo, poczucie braterstwa, empatia (Brat), nieco mistycyzmu, problem istnienia duszy, strach w obliczu śmierci (Dowód niezbity, Druga śmierć), wędrówka ofiary lub za ofiarą (Dzień zaoszczędzony, Mała uliczka nieopodal Edgware Road), destrukcyjna dla młodej psychiki rola wojny (Niszczyciele), potrzeba poznania prowadząca do grzechu (Ślady). Realistyczne obrazy życia: efektowna obrona w sądzie (Niezwykły proces), recepta, jak ładnie oszukać oszustów (Trafiła kosa na kamień), pozorna praca pod patriotycznym szyldem (Ludzie przy pracy), wzbudzająca uśmiech, rzadko spotykana choroba Malinga (Biedaczek Maling), niezwykła praca panny Saunders (Poruczenia specjalne), niespodziewane konsekwencje młodzieńczych działań (Film). Wszystko to napisane charakterystycznym stylem Greene’a, bez zbędnych słów, i choć opisujące przeważnie zwykłe życie przeciętnych ludzi, borykających się z codziennością, z różnymi problemami, to jednak piękne, dające do myślenia, wymagające skupienia i uwagi. [Pax, 1956]