Niewątpliwym walorem pracy jest wyczerpujące zaprezentowanie uwarunkowań i czynników decydujących o odbudowie i rekonstrukcji szkolnictwa ogólnokształcącego i zawodowego; rozwoju i kształtowaniu się poziomu (stopnia) organizacyjnego szkół; procesu poprawy jakości pracy szkół w powiązaniu z podnoszeniem przez nauczycieli swoich kwalifikacji przedmiotowych i pedagogicznych. Zjawiska te wpływały na wzrost poziomu kultury oświatowej i pedagogicznej w małych środowiskach. Autorka bardzo trafnie ujmuje przejawy świadomie realizowanej polityki szkolnej przez władze oświatowe szczebla powiatowego i wojewódzkiego. Książka oparta jest na wyjątkowo bogatej podstawie źródłowej. Praca ukazuje ów fenomen awansu oświatowego wsi i małych miast, rozwoju samoświadomości środowisk nauczycielskich dojrzewających do swojej roli zawodowej, społecznej, kulturowej i edukacyjnej. Książka dr J. Lenart zwraca ponadto uwagę na znamienne zjawisko upowszechniania oświaty, jako społecznej inwestycji w rozwój umysłowy i wychowanie dzieci i młodzieży. Ponadto odnotowuje bogactwo form opiekuńczo-wychowawczych, zajęć pozalekcyjnych i pozaszkolnych, rozbudzających zainteresowania, potrzeby i aspiracje edukacyjne dzieci w małych środowiskach. Ukazuje nieodległy, a powoli zapominany już fragment dziejów Małej Ojczyzny, czas pracy, poświęcenia i nadziei ludzi oświaty, którzy sami z siebie, z prawdziwie nauczycielskich motywacji zmieniali oświatę w powiecie. Stanowi ona znakomite dopełnienia pracy Marina Piórka pt. „Dzieje szkolnictwa parafialnego, ludowego, powszechnego i podstawowego w powiecie kolbuszowskim, XVI-XX w.” (Kolbuszowa 2008). Oba te fakty wydawnicze chwalebnie poświadczają o potencjale intelektualno-badawczym tego środowiska, w którym doktor Jolanta Lenart zajmuje poczesne miejsce.” Fragment recenzji wydawniczej Prof. dr hab. Kazimierz Szmyd (Uniwersytet Rzeszowski) [www.biblioteka.kolbuszowa.pl, 2015]