aj nad Sekwaną Paryż – miasto miłości, romansów, pożądania i przyprawiającego o ekstazę głosu Edith Piaf. Paryż – oaza wielkich myślicieli, wynalazków, artystów i pisarzy. Paryż – miasto szarlatanów, zboczeńców, bezdomnych, nadmiernej biurokracji i wiecznie strajkujących pracowników. Jakie naprawdę jest to centrum kosmopolitycznych dążeń i Eden zakochanych? Uliczkami Paryża oprowadza nas młoda i atrakcyjna emigrantka z Polski, bohaterka książki Amelie Sobczak-Sabre. Jej „Paryżanka” to powiastka z gatunku „lekkich, łatwych i przyjemnych”, ale nie brak tu wnikliwych obserwacji, refleksji i … sporej dozy poezji oraz przepisów kulinarnych. Tajemnicza bezimienna narratorka kocha, złości się, czuje znużenie, ma wątpliwości, ale wie jedno – to Paryż stał się jej domem, upoił, uwiódł i choć nie raz sponiewierał, to warto tu żyć. Właśnie z tego powodu nie rzuca marnej posady kelnerki, znosi kryzys wieku średniego szefa zwanego Fuńciem i leniwego partnera. Parę poznajemy w momencie, kiedy światowe załamanie gospodarki dopada także Francję stając się znakomitą wymówką i impulsem do radykalnych działań. Chłopaka bohaterki J. dopadają właśnie firmowe cięcia budżetu, a z solidarnie partycypującego w wydatkach staje się utrzymankiem. Dnie spędza na surfowaniu w sieci, a remedium na jego stresy staje się podziwianie gołych panienek. Dopiero, kiedy nasza Paryżanka rzuca znienawidzone kelnerowanie i staje się utrzymanką utrzymanka, J. przemienia się w aktywnego na rynku pracy miasteczkowego potwora. Przy okazji nie omieszka zdradzać narratorki z jej koleżanką. No ale cóż, faceci tak mają. [www.granice.pl, 2015]