SOWA OPAC : Miejska Biblioteka Publiczna im. M. Wańkowicza w Stalowej Woli

152010

Book

In basket

rate

Zagroda zębów / Wit Szostak. - Warszawa : Powergraph, 2016. - [104] strony ; 21 cm.

Author

Szostak Wit (1976- ). Autor

Form of Work

Książki Proza

Demographic Group

Literatura polska

Subject

Odyseusz (postać mitologiczna) Penelopa (postać mitologiczna) Telemach (postać mitologiczna) Mit

Genre/Form

Miniatura literacka

"Zagroda zębów" to zbiór miniatur literackich, będących apokryficznymi wersjami mitu Odysa. Szostak próbuje w nich prześledzić alternatywne, nieistniejące wersje mitu: Odys nie wraca na Itakę, gdyż zakłada dom gdzie indziej, Odys nie wraca, gdyż pomaga odbudować Troję, Odys wraca, lecz zostaje zabity przez Penelopę, Odys wraca, lecz nikt nie rozpoznaje w nim wielkiego bohatera i umiera w samotności. Te kilkadziesiąt mikrohistorii to opowieści o bezdomności, pustce i niemożności powrotu. To tęsknoty za prawdziwym życiem, które zawsze jest gdzieś daleko, choć czasem wydaje się na wyciągnięcie ręki. [www.empik.com]

zob. w.bibliotece.pl

Availability:

Wypożyczalnia Główna (ul. Popiełuszki 10)

There are copies available to loan: sygn. W-lit.pol. (1 egz.)

Reviews:

Wit Szostak to jego pseudonim artystyczny. Jest doktorem filozofii, absolwentem Papieskiej Akademii Teologicznej. Gra na skrzypcach, gęślach i dudach. Pisarz, który przełamuje schematy gatunkowe. Człowiek wyjątkowy.
Wyjątkowe są także jego książki. Wyjątkowe jest najnowsze dzieło tego autora pt.”Zagroda zębów”. Jest to zbiór literackich miniatur. Cytując Pana Szostaka: są to okruchy prozy. I rzeczywiście, nie jest to proza z jaką się zwykle spotykamy. (...) To coś z jej pogranicza, z nutą delikatności, wrażliwości, takim operowaniem słowem, które czynią z „Zagrody zębów” swoisty rodzaj poezji.
Zawarte w książce mikrohistorie rozpatrują różne scenariusze mitu Odyseusza. Taką, w której nigdy nie wraca, wraca, ale zostaje zabity przez Penelopę, ginie, nie ginie, ale zabija i tak dalej… Wszystko to w bardzo skondensowanej formie, z powtarzającymi się motywami i zwrotami jak np. „morze ciemne jak wino”.
Właściwie nie powinien dziwić wybór Odysa na bohatera kolejnego dzieła Wita Szostaka, gdyż motyw „Iliady” i „Odysei” przewija się w jego poprzednich utworach. Odnajdujemy go w „Oberkach na końcu świata” (2007), „Chochołach” (2010), „Dumanowskim” (2011), „Fudze” (2012), jak również we „Wróżeniu z wnętrzności” (2015). Novum „Zagrody zębów” polega na tym, że nie ma tu ukrywania mitycznych bohaterów w postaciach literackich. Jak sam Wit Szostak powiedział: W „Zagrodzie zębów” maska została zrzucona: Odys jest Odysem, Penelopa Penelopą, a Telemach Telemachem.
Ktoś mógłby powiedzieć: dlaczego te alternatywne historie życia Odyseusza nie są bardziej szczegółowe, rozbudowane? Ale przecież tu nie chodzi o opisywanie, lecz o to, by pokazać, że jedna decyzja bądź jakiś przypadek, mogą sprawić, że nie tylko życie Odysa, ale każdego z nas może potoczyć się zupełnie inaczej. Tu przecież chodzi o uwidocznienie, jak nasza codzienność stoi o krok od mitu, a podróżowanie Odysa jest metaforą naszej drogi przez życie. Życie niełatwe, gdyż często jesteśmy niezrozumiani nie tylko przez ludzi i to tych najbliższych, ale częstokroć nie jesteśmy w stanie zrozumieć samych siebie.
Z pewnością „Zagroda zębów” nie należy do literatury na jeden raz. Warto do niej wracać i odkrywać na nowo. Tym bardziej, że za każdym razem czyta się ją inaczej – ze sceptycyzmem, z zaciekawieniem, z zafascynowaniem.
Pomysł wyborowy, realizacja godna mistrza – po prostu twórczość najwyższych lotów.
Kamila Sośnicka