Nieokazywanie emocji niesłusznie uchodzi za przejaw dojrzałości. Prawda jest taka, że kiedy masz naprawdę zły dzień lub przeżywasz kryzys, robienie dobrej miny do złej gry tylko wyczerpuje twoje i tak już ograniczone zasoby, a nieprzepracowane emocje wkrótce dają o sobie znać ze zdwojoną siłą. Rozwiązaniem jest regulacja emocjonalna, dzięki której przetrwanie trudnych chwil staje się łatwiejsze, a co więcej, zaczynasz dostrzegać w nim wartość i okazję do rozwoju. W tej książce Anabel Gonzalez, psychoterapeutka i autorka beststellera To (nie) ja, odsłania tajniki zdrowego i konstruktywnego zarządzania emocjami. Sięgnij po tę lekturę, by dowiedzieć się, jak: • pozostawać w kontakcie ze swoimi emocjami, • wyrażać smutek i złość, tak by nie zranić siebie ani innych, • zyskać spokój potrzebny do podejmowania najlepszych decyzji, • przestać wymagać od siebie zbyt wiele i zaopiekować się sobą w gorsze dni, • skuteczniej kontrolować własne reakcje, • wzmocnić odporność psychiczną, • pogodzić się z samym sobą i osiągnąć trwałą równowagę emocjonalną. Cenna wiedza wzbogacona licznymi przykładami oraz praktyczne wskazówki pozwolą ci lepiej poznać samego siebie, przekuć gorsze dni w okazję do rozwoju i stać się o wiele silniejszym. Jeżeli nasze obecne schematy działania mają swoje źródło we wczesnym okresie życia, powinniśmy uświadomić sobie, że teraz możemy to emocjonalne dziedzictwo przyjąć lub odrzucić [...] Możemy wybierać, jakimi ludźmi chcemy się otaczać i z kim dzielić się naszymi problemami. Jeśli zatem otrzymaliśmy w spadku bagaż emocjonalny, którego chcielibyśmy się pozbyć, możemy go odrzucić i wykształcić nowe nawyki. Te stare miały przecież jedynie pomóc nam przetrwać etap życia, który mamy już za sobą. (fragment książki) Wiele czynności, w które się angażujemy, ma tak naprawdę na celu utrzymywać nas z dala od naszych emocji. Metoda ta nie jest zbyt skuteczna, dlatego i tak odczuwamy przepływ emocji w tle, co może dodatkowo wzmagać naszą tendencję do dalszego ich tłumienia. U podstaw takiego podejścia leży wiele nieskutecznych mechanizmów regulacji emocjonalnej lub przekonanie, że nie mamy żadnego wpływu na to, co czujemy. Musimy nauczyć się zatrzymywać i pozwalać, by nasze emocje nas odnalazły. Nie ma sensu uciekać, skoro gonimy samych siebie. (fragment książki) [https://www.azymut.pl/mw/?m=106&indeks=46421B03128KS&itr=2]