Gdy liczył się każdy polski pilot. I gdy wojska było dosyć i Polacy nie byli już potrzebni. Czerwiec 1940. To nasza wyspa ostatniej nadziei – mówią polscy lotnicy, którym udało się dotrzeć do Anglii ze zmiażdżonej Francji. Witani niechętnie uciekinierzy okazują się ratunkiem dla Wielkiej Brytanii. Polacy zapewniają Anglikom połowę tajnych informacji (mieli najlepszy wywiad na świecie, uczyli nas wszystkich). Królowa Wilhelmina w agresywnych, pełnych przekleństw, audycjach radiowych mobilizuje holenderski ruch oporu. Dwóch pijanych naukowców z czymś o nazwie ciężka woda okazuje się kluczowych dla startu angielsko – amerykańskiego programu jądrowego. Wspólnota broni i braterskie relacje załamują się, gdy odwracają się losy wojny i zaczyna się gra o strefy wpływów w Europie. Odsuniętemu od operacji desantowej w Normandii generałowi de Gaulle’owi Churchill grozi, że każe go odesłać z powrotem do Algieru, jeśli trzeba w łańcuchach. Angielska cenzura dba, aby do czytelników docierały radosne wieści o wyzwoleniu Paryża, a nie apele o pomoc masakrowanej Warszawie. Gdy więzi przyjaźni między alianckimi krajami stają się zaczątkiem europejskiej wspólnoty, Polska z Czechosłowacją zostają rzucone na pożarcie sowieckiej bestii. Napisana jak ekscytujący thriller, z niesamowitym wyczuciem polskich niuansów, historia wojny z kompletnie nowej perspektywy. Połączenie kulisów wielkiej polityki z nieznanymi wcześniej epizodami, które przesądziły o losach świata. Jeśli uważasz, że nie da się napisać już niczego nowego o II Wojnie Światowej, to jesteś w błędzie. Właśnie trzymasz w ręku taką książkę.