Pod koniec roku 1913 słynna Messalka i Józef Redo po raz pierwszy na ziemiach polskich odtańczyli skandaliczny taniec o nazwie tango. Bliskość partnerów, zmysłowość i namiętność na scenie wstrząsnęła publicznością. Ścierały się w nim dwie ostateczne siły oddziałujące na życie człowieka – miłość i śmierć. Motyw tanga przewija się przez powieść jako symbol rzeczy ostatecznych. Emilka Suchecka, początkująca pisarka zafascynowana naturalizmem, zostaje niesłusznie oskarżona o plagiat. W procesie wspiera ją znany i szanowany mecenas, Iwo Żarski, wielki miłośnik kobiet, wina i śpiewu. Po niekorzystnym dla niej wyroku, Emilka zostaje potępiona przez towarzystwo. Aby ratować ją przed kompromitacją, Iwo proponuje jej małżeństwo. Nie wie, że w Emilce zakochuje się jego młody współpracownik, Stanisław Walewski. Kobieta wiąże się z mecenasem Żarskim z poczucia obowiązku, jednak Stanisław, który był jej początkowo obojętny, z dnia na dzień robi na niej coraz większe wrażenie i tylko lojalność wobec Iwona nie pozwala im na śmielszy krok. Tymczasem nad Europą zbierają się czarne chmury. W Sarajewie zamordowano arcyksięcia Ferdynanda, a w Krakowie Józef Piłsudski formuje Legiony. W tle – zniszczenia Warszawy, jakich dokonali w mieście wycofujący się Rosjanie, zaskoczenie i ciekawość, jaką budziły w warszawiakach pierwsze bombardowania ze sterowców i aeroplanów, początki motoryzacji oraz powiększenie obszaru Warszawy dokonane po wkroczeniu Niemców do miasta, zmiany w wyglądzie ulic i w życiu jego mieszkańców pod niemieckim panowaniem.