Wszystko zaczęło się od ziarenka kakaowca, przekrętu stulecia i owianego tajemnicą przepisu na napój czekoladowy. Z czasem pokochały go znamienite kobiety: cesarzowa Sisi, po której zachowały się gigantyczne rachunki za czekoladę, czyElżbieta II, która z kolei miała słabość do torebek w kształcie tabliczki czekolady. Picie czekolady stało się szczytem mody, a nawet uzależnieniem. Jej aromat niósł się ulicami Londynu, Paryża czy Warszawy. Nazwiskanajwiększych potentatów czekoladowych: Candbury, Fry, Rowntree, Wedel były na ustach wszystkich. Czekolada zrobiła karierę w medycynie i na noblowskich salonach. SamaMaria Montessori uczyniła ją kluczem do autorskiej metody nauczania. A Roald Dahl - symbolem twórczości i spełnienia dziecięcych pragnień. Stała się też gwiazdą reklamy, czyniąc z niej sztuką. To jej uległ Alfons Mucha, tworząc plakaty w wyrafinowanym secesyjnym stylu. Słynny również stał się spot reklamowy, w którym Salvador Dalí odłamuje kawałek czekolady, wkłada go do ust, a jego wąsy gwałtownie się wyprostowują i stają dęba. Sama też nie raz ulega… głównie sztuce formowania i tworzenia z niej architektonicznych dzieł. I mimo że najsłynniejsi cukiernicy prześcigają się w tworzeniu dla niej przepisów, to: Julia Child, SophiaLoren i Nigella Lawson od lat zajmują w tej dziedzinie mistrzowskie miejsce. Jedno jest pewne. Gdyby nie czekolada, nie byłoby: Psychozy Alfreda Hitchcocka, croissanta, inkluzyjności w modzie, pewnego słynnego hollywoodzkiego torciku do podrasowania ego i Herkulesa Poirot.